Page 56 - Η ΓΛΩΣΣΑ ΜΑΣ_B' Λυκείου

56
Κείμενα από την αρχαία και νέα ελληνική γραμματεία που ανήκουν στο βιογραφικό είδος
είναι οι «Βίοι Παράλληλοι» του Πλουτάρχου, η «Κύρου Ανάβασις» του Ξενοφώντος, η
«Αλεξάνδρου Ανάβασις» του Αρριανού, τα «Απομνημονεύματα» του Στρατηγού Μακρυγιάννη,
τα «Απομνημονεύματα» του Κολοκοτρώνη (συγγραφέας Γ. Τερτσέτης), «Ο ζωγράφος Θεόφιλος»
του Οδυσσέα Ελύτη, «Ο μάγκας» της Πηνελόπης Δέλτα, η «Αναφορά στον Γκρέκο» του Νίκου
Καζαντζάκη κ.ά.
Μπορούμε να διακρίνουμε τα βιογραφικά είδη σε δύο μεγάλες κατηγορίες, ανάλογα με τον αν
ο βιογράφος είναι διαφορετικό πρόσωπο από τον βιογραφούμενο ή ταυτίζεται με αυτόν. Έτσι,
λοιπόν, έχουμε:
Α) Αφηγητής/Βιογράφος: άλλο πρόσωπο
1. Βιογραφία
2. Μυθιστορηματική βιογραφία
3. Βιογραφικό σημείωμα
4. Συστατική επιστολή
5. Βίοι - Συναξάρια
Β) Αφηγητής/Βιογράφος: ο αυτοβιογραφούμενος
1. Αυτοβιογραφία
2. Μυθιστόρημα με αυτοβιογραφικά στοιχεία
3. Αυτοβιογραφικό σημείωμα
4. Ημερολόγιο
5. Απομνημονεύματα
Α) Αφηγητής/Βιογράφος: άλλο πρόσωπο
1. Βιογραφία
Βιογραφία ονομάζουμε την αφήγηση, σε πεζό λόγο, της ζωής ενός επιφανούς
-συνήθως- ανθρώπου, ενός ιστορικού προσώπου, γραμμένη όχι από τον ίδιο, αλλά από κάποιο
άλλο πρόσωπο, τον βιογράφο του. Η ιδανική βιογραφία οφείλει να είναι εμπεριστατωμένη,
τοποθετημένη στην εποχή του προσώπου που βιογραφείται και, φυσικά, εστιασμένη στην
προσωπικότητα, τον χαρακτήρα, τον τρόπο σκέψης και το έργο του. Μ’ άλλα λόγια, μια βιογραφία
δεν πρέπει απλώς να στοχεύει στην αποκάλυψη της προσωπικής ζωής του βιογραφούμενου,
αλλά να επιδιώκει τη συνολική και συστηματική παρουσίαση όλων των πτυχών της ύπαρξής του
και για να το πετύχει αυτό, χωρίς φυσικά να προδώσει την ιστορική αλήθεια, πρέπει να στηριχτεί
σε πραγματικά και αποδεδειγμένα γεγονότα και να εμβαθύνει στη μελέτη του συγκεκριμένου
ατόμου και της εποχής του.
[Ν. Παρίσης - Ι. Παρίσης, Λεξικό Λογοτεχνικών Όρων, ΟΕΔΒ, Αθήνα 2006, σ. 34]