Page 68 - Η ΓΛΩΣΣΑ ΜΑΣ 7

68
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ, 6 ΙΟΥΛΙΟΥ 2012
Βιβλιοφαγία: Η αποτελεσματικότερη υγιεινή διατροφή
΄Ολοι συμφωνούμεότι ηφιλαναγνωσίατωνπαιδιών
είναι ένας από τους στόχους της εκπαίδευσης τους
εξαιρετικά επιθυμητούς και όλοι καμαρώνουμε τα
παιδιά “βιβλιοφάγους”.
Για να φτάσουμε βέβαια στη βιβλιοφαγία, είναι
απαραίτητη η καλλιέργεια της φιλαναγνωσίας
από μικρή ηλικία. Τρόποι γι’ αυτή την καλλιέργεια
προτείνονται κατά καιρούς πολλοί. Ωστόσο, για να
έχουν οι τρόποι αυτοί αποτέλεσμα, είναι κατά τη
γνώμη μου απαραίτητη μια προϋπόθεση: Μικροί
και μεγάλοι πρέπει να έχουν πειστεί για την αξία
των βιβλίων και ιδιαίτερα των λογοτεχνικών.
Από την πολύχρονη επαφή μου με μαθητές, κατά τις γνωστές πια επισκέψεις συγγραφέων
παιδικής λογοτεχνίας στα σχολεία, έχω διαπιστώσει ότι στα παιδιά της σχολικής ηλικίας
δεν αρκεί η παρότρυνση για διάβασμα. Συχνά, στη χρησιμοθηρική, ωφελιμιστική εποχή
που ζούμε ακόμα και για τα παιδιά είναι απαραίτητη μια προϋπόθεση: Χρειάζεται πρώτα
να πειστούν ότι τα λογοτεχνικά βιβλία έχουν κάποια αξία χειροπιαστή και μετρήσιμη.
Εκτός κι αν έτυχε να νιώσουν την απόλαυση της ανάγνωσης από νήπια, ακούγοντας τους
μεγάλους να τους διαβάζουν παραμύθια και ιστορίες, οπότε μεγαλώνοντας διαβάζουν
για την απόλαυση αυτή. Αν όχι – που είναι ατυχώς και το συνηθέστερο - έρχεται σύντομα
η στιγμή που αναρωτιούνται, κρυφά ή φανερά: «Και γιατί να διαβάζω; Τι έχω να κερδίσω
από τα εξωσχολικά βιβλία; Τι μου προσφέρει η λογοτεχνία;»
Τα παιδιά του δημοτικού, έτσι καθώς τα διακρίνει ακόμα ο ατομοκεντρισμός της ηλικίας
τους, είναι φυσικό να θέλουν ν’ ακούσουν συγκεκριμένες απαντήσεις στο ερώτημά τους,
οφέλη άμεσα κατανοητά, που να τα αφορούν προσωπικά. Το «γιατί» αυτό λοιπόν, πιστεύω
ότι μπορεί να απαντηθεί μέσα από ένα παιχνίδι. Και αυτό παίζουμε στην τάξη σε τέτοιες
περιπτώσεις.
Το παιχνίδι το ονομάζουμε «Τα δώρα της λογοτεχνίας». Αποφασίζουμε δηλαδή να βρούμε
τουλάχιστον δέκα από τα δώρα που μας δίνουν τα κάθε είδους λογοτεχνικά βιβλία για
παιδιά (κοινωνικά, ιστορικά, ταξιδιωτικά, φανταστικές ιστορίες κλπ). Με άλλα λόγια,
συμφωνούμε να μετρήσουμε τα όσα μας προσφέρουν, βρίσκοντας σε τι μας βοηθούν,
τι έχουμε να αποκομίσουμε από το διάβασμα τέτοιων βιβλίων. Τα παιδιά παίρνουν
μέρος με ενθουσιασμό στο παιχνίδι αυτό, όπου εμπλέκουμε και το δάσκαλο στο ρόλο του
«διαιτητή», ώστε να είμαστε βέβαιοι ότι δε θα μετρήσουμε κάτι που ήδη ειπώθηκε με
άλλη διατύπωση. ΄Οταν το παιχνίδι ξεκινήσει, ο κατάλογος των «δώρων» αρχίζει σύντομα
να μακραίνει. Μόνα τους τα παιδιά βρίσκουν ότι διαβάζοντας λογοτεχνικά βιβλία: