Page 59 - Η ΓΛΩΣΣΑ ΜΑΣ 7

59
2 Απριλίου: Το βιβλίο γιορτάζει
Η Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 2 Απριλίου, την ημέρα
που γεννήθηκε ο μεγάλος Δανός παραμυθάς Χανς Κρίστιαν Άντερσεν.
Τη γιορτή αυτή καθιέρωσε η Διεθνής Οργάνωση Βιβλίων για τη Νεότητα (ΙΒΒΥ), το 1966.
Από τότε, κάθε χρόνο, ένα διαφορετικό εθνικό τμήμα της ΙΒΒΥ ετοιμάζει ένα μήνυμα και μια
αφίσα που διανέμονται σε όλο τον κόσμο, με σκοπό να τονιστεί η αξία των βιβλίων και της
ανάγνωσης. Για το 2010 το μήνυμα και την αφίσα που ακολουθούν ετοίμασαν ο Ισπανός
συγγραφέας Eliacer Cansino και η Ισπανίδα εικονογράφος Noemí Villamuza, αντίστοιχα.
Ένα βιβλίο σε περιμένει. Βρες το!
Μάθαμε να παίζουμε και να τραγουδάμε προτού μάθουμε να διαβάζουμε.
Στον τόπο μου, εμείς τα παιδιά τραγουδούσαμε αυτό το τραγούδι, προτού καταφέρουμε
να συλλαβίσουμε. Πιανόμασταν σ’ έναν κύκλο στο δρόμο και οι φωνές μας παράβγαιναν
με κείνες των τζιτζικιών, καθώς τραγουδούσαμε για το μικρό καράβι και τον καημό του που
ήταν αταξίδευτο.
Καμιά φορά, φτιάχναμε χάρτινα καραβάκια, τα ρίχναμε στους νερόλακκους και τ’ αφήναμε
να βουλιάξουν χωρίς ποτέ να φτάσουν στη στεριά. Έμοιαζα κι εγώ με μικρό καράβι αραγμένο
στους δρόμους της γειτονιάς μου. Περνούσα τ’ απογεύματα πάνω σε μια στέγη, κοιτώντας
το ηλιοβασίλεμα, έκανα όνειρα για το μέλλον − χωρίς καλά-καλά να καταλαβαίνω αν έψαχνα
στο άπειρο ή μέσα στην καρδιά μου – και φανταζόμουν έναν κόσμο πανέμορφο.
Πίσω από κουτιά, σε μια αποθήκη του σπιτιού μου, ήταν ένα βιβλίο που ήταν κι αυτό
αταξίδευτο, αφού κανείς δεν το είχε διαβάσει. Έτσι, ποτέ δεν του είχα δώσει σημασία, δεν
είχα προσέξει καν πως ήταν εκεί. Ένα χάρτινο καραβάκι, κολλημένο στη λάσπη. Ένα μοναχικό
βιβλίο, κρυμμένο σ’ ένα ράφι, πίσω από χαρτόκουτα…
Μια μέρα, καθώς έψαχνα κάτι, το χέρι μου άγγιξε τη ράχη του βιβλίου. Αν ήμουν βιβλίο,
έτσι θα μιλούσα για κείνη τη στιγμή: «Μια μέρα, το χέρι ενός παιδιού άγγιξε το κάλυμμά μου
κι εγώ ένιωσα τα πανιά μου ν’ ανοίγουν, άρχισα να ταξιδεύω!». Τι έκπληξη, όταν η ματιά μου
έπεσε τελικά επάνω του! Ήταν ένα μικρό βιβλίο με κόκκινο κάλυμμα και χρυσά γράμματα. Το
άνοιξα με λαχτάρα, λες κι ανακάλυψα ένα σεντούκι με θησαυρό κι ανυπομονούσα να δω τι
είχε μέσα. Δεν απογοητεύτηκα. Μόλις άρχισα να το διαβάζω, κατάλαβα πως μου υποσχόταν
περιπέτειες. Τα κατορθώματα του ήρωα, οι καλοί και οι κακοί, οι εικόνες με τις φράσεις
από κάτω που τις κοίταζα πάλι και πάλι, οι κίνδυνοι, οι εκπλήξεις… όλα με ταξίδευαν σ’ έναν
κόσμο άγνωστο και συναρπαστικό.
Μην περιμένεις άλλο, λοιπόν! Τρέξε και διάλεξε ένα βιβλίο. Διάβασέ το και θ’ ανακαλύψεις
ότι, όπως ακριβώς λέει εκείνο το τραγούδι που τραγουδούσα όταν ήμουναπαιδί, δεν υπάρχει
καράβι, όσο μικρό κι αν είναι, που κάποτε δεν έρχεται ο καιρός να μάθει να ταξιδεύει.
Eliacer Cansino, μετάφραση: Λότη Πέτροβιτς-Ανδρουτσοπούλου (πηγή: www.ekebi.gr)