Page 69 - Η ΓΛΩΣΣΑ ΜΑΣ 8

69
Μέχρι πρόσφατα, οι περισσότερες διαφημίσεις που απευθύνονταν σε παιδιά
αφορούσαν παιχνίδια. Σήμερα παρατηρείται μια στροφή της παιδικής διαφήμισης
σε τρόφιμα. Και μάλιστα τρόφιμα με υψηλά ποσοστά ζάχαρης, άλατος και λιπαρών.
Δηλαδή «σκουπιδοτρόφιμα», όπως πατατάκια, γαριδάκια, αναψυκτικά κ.λπ.
Το παιδί επηρεαζόμενο από την καταλυτική δράση της διαφήμισης καταναλώνει
γρήγορες και εύκολες τροφές, γλυκά, παγωτά και γενικότερα τροφές πλούσιες σε
κορεσμένα λίπη και ζάχαρη, τα οποία ευθύνονται, σημαντικά, για την τρομακτική έκρηξη
της παχυσαρκίας, αλλά και την εμφάνιση «γεροντικών ασθενειών» (χοληστερίνη,
καρδιοαγγειακά νοσήματα, κ.ά.) σε δεκάχρονα παιδιά.
Για το ζήτημα της νομοθετικής προστασίας των παιδιών από τις διαφημίσεις,
υπάρχουν αντικρουόμενες απόψεις, ανάλογα με τα συμφέροντα που υπηρετεί ο
καθένας, είτε συνειδητά είτε υποσυνείδητα. Άλλοι ζητούν περισσότερα νομοθετικά
μέτρα και επιβολή ποινών για την προστασία των παιδιών. Άλλοι θεωρούν ότι ασπίδα
προστασίας αποτελούν οι ίδιοι οι γονείς και το σχολείο… Για να δούμε, όμως, την
πραγματικότητα σε σχέση με το σημερινό ελληνικό σχολείο…
Στα προηγούμενα βιβλία του γλωσσικού μαθήματος γινόταν αναφορά στις
διαφημίσεις μέσα από ένα σκωπτικό και κριτικό ταυτόχρονα τρόπο. Τα παιδιά
καλούνταν να κρίνουν ποια διαφήμιση είναι υπερβολική, ποια πετυχαίνει το στόχο
της, ποια παραπλανά και γιατί. Στα νέα βιβλία, τα παιδιά, καλούνται να μάθουν να
γράφουν διαφημίσεις, ανταγωνιζόμενα, μάλιστα, για το ποιος θα γράψει την καλύτερη.
Η διαφήμιση παρουσιάζεται ως κάτι το σύμφυτο με τον ανθρώπινο βίο…
Όσον αφορά τον προστατευτικό ρόλο που θα πρέπει να παίζει η οικογένεια και
τις ευθύνες που της αναλογούν: Στις σημερινές δύσκολες συνθήκες, πολλοί γονείς
αναγκάζονται να δουλεύουν ακόμα και δυο ωράρια για να τα βγάλουν πέρα. Όταν
γυρίζουν στο σπίτι αποκαμωμένοι, πρέπει να τρέξουν τα παιδιά στις ξένες γλώσσες, στα
γυμναστήρια, στα ωδεία, στα φροντιστήρια… Κάποιοι άλλοι γονείς αντιμετωπίζουν το
πρόβλημα της μερικής απασχόλησης, της ανεργίας, της αβεβαιότητας και δεν μπορούν
να βοηθήσουν ούτε τον εαυτό τους να σταθεί στα πόδια του, πόσο μάλλον να στηρίξουν
τα παιδιά τους.
Τι να αντιτάξει η οικογένεια στην διαφήμιση, η οποία μπαίνει στο σπίτι της κάθε ώρα
και στιγμή (κύρια μέσα από την τηλεόραση) με απουσία ή μη των γονέων απ’ αυτό; Πώς
να αντιδράσει η οικογένεια, όταν το σχολείο είναι οίκος εμπορίου; Μπροστά σε όλα
αυτά, κάθε προσπάθεια των γονιών ακυρώνεται, ή αν αποδώσει αυτό γίνεται μετά από
χρόνια, όταν τα παιδιά συνειδητοποιήσουν πολλά πράγματα μέσα από τις δικές τους
εμπειρίες.
Το ζήτημα είναι καθαρά πολιτικό και δε θα αλλάξει τίποτα όσο η διαφήμιση αποτελεί
ένα επικοινωνιακό όπλο για τη χειραγώγηση του μέλλοντός μας (δηλ. των παιδιών μας).
Γι’ αυτό και η κοινωνία έχει υποχρέωση να αντιδράσει όταν βλέπει το μέλλον της να
καταστρέφεται.
Γεώργιος Νικολόπουλος
Εκπρόσωπος της Ανώτατης Συνομοσπονδίας Γονέων Μαθητών Ελλάδος