Page 105 - Η ΓΛΩΣΣΑ ΜΑΣ_B' Λυκείου

105
Β. Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι, όταν μιλούσαν για τη θάλασσα, έλεγαν: η μεγάλη πράσινη. Οι αρχαίοι
Αιγύπτιοι έπλεαν το Νείλο, αλλά φοβήθηκαν την ανοιχτή πράσινη πελαγίσια θάλασσα. Δεν
τόλμησαν. Δεν έγιναν ποτέ θαλασσοπόροι. Έβαλαν τους Κρήτες να τους κάνουν το εμπόριο
και τη ναυτιλία.
Η μεγάλη πράσινη είναι η πρόκληση που δεν αποδεχθήκαμε ποτέ. Όλες οι τολμηρές ιδέες
που δεν πραγματοποιήσαμε. Όλα τα ιδεώδη ταξίδια που δεν κάναμε. Όλοι οι έρωτες που
ονειρευτήκαμε. Η μεγάλη πράσινη είναι η ελπίδα ότι κάποτε θα τολμήσουμε.
[Οπισθόφυλλο από το βιβλίο της Ευγενίας Φακίνου, Η μεγάλη πράσινη, Μυθιστόρημα, εκδ. Καστανιώτη, Αθήνα 1988]
Γ. Τι είναι ΤΟ ΑΡΩΜΑ; Ένα τρομακτικό παραμύθι;
Ένα φιλοσοφικό θρίλερ; Μια ερωτική φαντασία;
Για τον Ζαν-Μπατίστ Γκρενούιγ, τον σκοτεινό ήρωα, μαθαίνουμε μόνο πως γεννήθηκε στις 17
Ιουλίου1738στοΠαρίσι, ανάμεσαστασκουπίδια τηςαγοράς μεδύο ιδιαίτεραχαρακτηριστικά.
Αυτός που τρομάζει τους πάντες με την παντελή έλλειψη κάθε μυρωδιάς έχει την πιο
ευαίσθητη μύτη του κόσμου. Καταγράφει στην ατελείωτη τράπεζα της μνήμης του όλες τις
μυρωδιές που συναντά στο δρόμο του, και όχι μόνο αυτό, αλλά μπορεί να ανακαλέσει κάθε
στιγμή εκείνη που θα διαλέξει. Η μακριά πορεία του στο βασίλειο των οσμών θα τον οδηγήσει
από το εργαστήριο του αρωματοποιού στη θέση του ημίθεου που παρασύρει τα πλήθη με
μοναδικό όπλο το ύψιστο και συγκλονιστικότερο άρωμα που υπάρχει. Αυτό της ανθρώπινης
ύπαρξης.
[Πάτρικ Ζισκίντ, Το άρωμα, μετάφραση Μαρία Αγγελίδου, εκδ. Ψυχογιός, Αθήνα 1990, οπισθόφυλλο]
Δ. «... ένα μνημειώδες χρονικό, όπου σφύζουν οι ηρωισμοί της φυλής μας και η παναιώνιά μας
τραγικότητα».
[Θράσος Καστανάκης]
«... Ζωντανεύει τύπους, κόσμους, εποχές ... αληθινή αποκάλυψη...».
[Έλλη Αλεξίου]
«... Χαιρόμαστε έναν συγγραφέα που δεν κάνει φιλολογία, αλλά ζωή -γιατί η τέχνη είναι
ζωή, γι’ αυτό άλλωστε και μένει και υπάρχει ύστερα από μας... Τα γεγονότα σου δίνονται
ζεστά, παραστατικά με όλο το βάρος της πικρής τους πραγματικότητας ... με τις ψυχώσεις
του ατομικού και ομαδικού ανθρώπινου δράματος. Οι ήρωές της ένας κόσμος ολόκληρος με
τα δικά του χαρακτηριστικά. ... Εκείνα τα δευτερότερα πρόσωπα με τα πρωτεύοντα δράματά
τους. Ο καθένας αντιπροσωπεύει κι έναν κόσμο κι όλοι μαζί την ανθρώπινη μάζα... Και πόσο
κοντινοί μας ...».
[Νικηφόρος Βρεττάκος, εφημερίδα Ανεξάρτητος Τύπος 6.5.1959]
[Διδώ Σωτηρίου, Οι νεκροί περιμένουν, εκδ. Κέδρος, Αθήνα 1988, μερικές από τις κριτικές του οπισθόφυλλου]