113
εκείνο, που ο άλλος λέει. Και τούτο επειδή, σ’ αυτήν την περίπτωση, οι τοποθετήσεις
των διαλεγομένων δεν είναι γνήσιες, μια και αυτές δεν πηγάζουν από μια γνησίως
ανθρώπινη επαφή, επομένως δεν οδηγούν σε γνήσιες αντιπαραθέσεις, σε έγκυρες
απορρίψεις ή αποδοχές απόψεων, αλλά αποδεικνύονται κενές περιεχομένου και
μοιάζουν με συρραφή μονολόγων. Όταν οι μαθητές συμμετέχουν στον διάλογο,
ακούοντας προσεκτικά εκείνο, το οποίο ο άλλος λέει, τότε ο κάθε συνομιλητής επιδρά
εναλλακτικά στον άλλον για την καλλίτερη αντιμετώπιση τού θέματος, συγχρόνως δε
ο ίδιος είναι ανοικτός και πρόθυμος στο να δεχθεί επιδράσεις από τους συνομιλητές
του. Έτσι, ο κάθε μαθητής-συνομιλητής, εφ’ όσον ακούει και ακούεται και εφ’ όσον
έχει ανεπτυγμένη την ικανότητα εναλλαγής των ρόλων τού ακροατή και τού ομιλητή,
προκαλεί ερεθίσματα και περιμένει, διορθώνει και διορθώνεται, γίνεται εναλλακτικά
ενεργητικός και δεκτικός.
Η διακριτικότητα και η επιφυλακτικότητα τού διδάσκοντος στις παρεμβάσεις του, ο
μετρημένος τόνος της ομιλίας του και η στέρεη κατοχή απ’ αυτόν της διδακτέας ύλης
είναι στοιχεία, τα οποία προαπαιτούνται για να κυλήσει ο διάλογος στο μάθημα ομαλά,
με αξιώσεις και με δυνατότητες επιτυχίας. Ο διδάσκων, ο οποίος κατέχει καλά την
διδακτέαύλη, είναι σεθέσηνακάμει τις κατάλληλεςπροσεκτικές κινήσεις, τις κατάλληλες
επιφυλακτικές παρεμβάσεις, για να βοηθήσει τους μαθητές να στραφούν, με τις δικές
τους πνευματικές δυνάμεις, σε σωστούς δρόμους λύσης, είναι σε θέση να οδηγήσει
τους μαθητές σε διανοητικούς συνδυασμούς και στην σύνοψη συμπερασμάτων, που
οδηγούν στον σκοπό, που έχει τεθεί απ’ αρχής.
Λιβαθινός, Ά. και Μωραΐτη, Δ. (1999). “Ο διάλογος στο μάθημα”,
Τα Εκπαιδευτικά, 49-50.
Δημιουργία περίληψης με τη χρήση των εννοιών του κειμένου
• Διαβάζουμε το κείμενο (το ξαναδιαβάζουμε, αν χρειαστεί).
• Υπογραμμίζουμε τις έννοιες, τις οποίες συναντάμε στο κείμενο.
• Συζητάμε το περιεχόμενό του κειμένου.
• Συζητάμε το νόημα των εννοιών και την σύνδεσή τους με το θέμα του κειμένου.
• Επιλέγουμε τις έννοιες-κλειδιά, οι οποίες πιστεύουμε ότι είναι απαραίτητες για τον
συγγραφέα στην ανάπτυξη του θέματος.
• Διαμορφώνουμε την περίληψη του κειμένου, αναπτύσσοντας με συντομία τις έννοιες,
τις οποίες επιλέξαμε.
I...,103,104,105,106,107,108,109,110,111,112 114,115,116,117,118,119,120