Page 123 - Η ΓΛΩΣΣΑ ΜΑΣ 7

123
Τ’ ακορντεόν
Στη γειτονιά μου την παλιά είχα ένα φίλο
που ήξερε και έπαιζε τ΄ ακορντεόν
όταν τραγούδαγε φτυστός ήταν ο ήλιος
φωτιές στα χέρια του άναβε τ΄ ακορντεόν
Μα ένα βράδυ σκοτεινό σαν όλα τ΄ άλλα
κράταγε τσίλιες παίζοντας ακορντεόν
φασιστικά καμιόνια στάθηκαν στη μάντρα
και μια ριπή σταμάτησε τ΄ ακορντεόν
Τα’ αρχινισμένο σύνθημα πάντα μου
μένει
όποτε ακούω από τότε ακορντεόν
κι έχει σαν στάμπα τη ζωή μου σημαδέψει
δε θα περάσει ο φασισμός
Στίχοι: Γ. Νεγρεπόντης
Μουσική: Μ. Λοΐζος
Τραγούδι: Μ. Λοΐζος
Μικρός λαός και πολεμά
δίχως σπαθιά και βόλια,
για όλου του κόσμου το ψωμί,
το φως και το τραγούδι.
Κάτω απ’ τη γλώσσα του κρατεί
τους βόγγους και τα ζήτω
κι αν κάνει πως τα τραγουδεί
ραγίζουν τα λιθάρια
Στίχοι: Γιάννης Ρίτσος
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Τραγούδι: Γιώργος Νταλάρας
Σκίτσο του Φ. Δημητριάδη που εικονίζει γερμανικό μπλόκο σε λαϊκή γειτονιά
της Αθήνας. Τα αιφνιδιαστικά μπλόκα, ο αποκλεισμός συνοικιών με στόχο τη
συγκέντρωση όλων των ανδρών στην πλατεία, και οι συλλήψεις με υπόδειξη
των κουκουλοφόρων καταδοτών, ήταν ένας μόνιμος εφιάλτης που σκίαζε την
καθημερινότητα της Αθήνας στη διάρκεια της γερμανικής κατοχής.
Πηγή: Φωκίων Δημητριάδης, Σκιά πάνω απ’ την Αθήνα, εκδ. Μαρή
Μικρός λαός