Page 27 - Η ΓΛΩΣΣΑ ΜΑΣ 6

27
Το ζωντανό ρομπότ
Εγώ γεννήθηκα άνθρωπος, αλλά έγινα ρομπότ. Αυτό το οφείλω στον ξάδερφό μου τον Δημήτρη,
που είναι δέκα χρόνια μεγαλύτερός μου κι είναι σοφός. Θα μου πείτε, πώς να μην ξέρει
περισσότερα πράγματα αφού είναι πιο μεγάλος! Με τον Δημήτρη είμαστε πρώτα ξαδέρφια από
τις μαμάδες μας, που είναι αδερφές. Μένουμε στο ίδιο σπίτι πάνω κάτω.
Όταν ήρθα στον κόσμο, μ’ ακούμπησαν με προσοχή στην αγκαλιά του ξαδέρφου μου. Εκείνος με
κρατούσε τρυφερά κι ένιωσε πολύ χαρούμενος που απέκτησε ένα μικρό ξαδερφάκι και μάλιστα
αγοράκι.
Όταν περπάτησα, ήμουν πολύ μικρός για να καταλάβω πως ο Δημητράκης μας δεν περπατούσε
και θα ήταν πάντα καθισμένος σ’ ένα καρότσι. Αυτό εμένα δε μου έκανε εντύπωση, γιατί κι εγώ
καθόμουνα σε καρότσι όταν βγαίναμε βόλτα στο πάρκο.
Όταν άρχισα να τρέχω, εκείνος έμενε πάντα στο καρότσι του. Αυτό δε μας εμπόδιζε να παίζουμε
μπάλα. Μου την πετούσε, την έπιανα, του την ξανάδινα, κι όταν την έριχνε μακριά, έτρεχα και
την έφερνα πίσω.
Μεγαλώνοντας, κατάλαβα πως ο ξάδερφός μου δε θα περπατούσε ποτέ! Γεννήθηκε μ’ ένα
πρόβλημα και δε θα μπορούσαμε να τρέξουμε μαζί. Υπήρχαν όμως τόσα παιχνίδια που τα παίζαμε
καθιστοί. Έτρεχα πρόθυμα να του φέρω τη συλλογή του με τα στρατιωτάκια, που τα λάτρευε.
Παίζαμε επιτραπέζια και ηλεκτρονικά παιχνίδια κι έπιανα το τηλεκοντρόλ όταν του έπεφτε.
Μια μέρα με αγκάλιασε και μου είπε: «Είσαι ένα ζωντανό ρομπότ». Φούσκωσα σαν παγώνι από τη
χαρά μου. Άκου ρομπότ! Ήμουν τόσο σπουδαίος και έξυπνος, όπως τα ρομπότ στα ηλεκτρονικά,
που κάνουν τόσα πράγματα.
Οι φίλοι του Δημήτρη θέλουν κι αυτοί να βοηθήσουν, όταν έρχονται να τον δουν, αλλά εκείνος
λέει πως εγώ είμαι ο καλύτερος βοηθός του.
«Ο Σέργιος είναι το πιο γρήγορο και εκπαιδευμένο ρομπότ!», λέει με χαρά σε όλους, που σκάνε
από τη ζήλια τους. Χαίρομαι που πιστεύει πως τα κάνω όλα καλύτερα, ακόμα και να σπρώχνω το
καρότσι του, τώρα που δε χρειάζομαι το δικό μου.
Ο Δημήτρης με προσέχει, με συμβουλεύει, με διορθώνει στην ανάγνωση και στη ορθογραφία.
Μου λέει παραμύθια και ιστορίες, γιατί ξέρει πολλά, έτσι που έχει γίνει σοφός με τα βιβλία που
διαβάζει.
Όταν μεγαλώσω θα γίνω φυσιοθεραπευτής. Έτσι λένε τον κύριο που έρχεται κάθε μέρα στο σπίτι
μας. Του κάνει ασκήσεις για να ξεμουδιάζει το σώμα του επειδή δεν περπατάει. Κάθομαι δίπλα
τους και παρακολουθώ με προσοχή.
Ναννίνα Σακκά - Νικολακοπούλου, Το ζωντανό ρομπότ, εκδ. Πατάκης