Page 20 - Η ΓΛΩΣΣΑ ΜΑΣ 6

20
Το ρολόι που σταμάτησε
Μια ηλιόλουστη Δευτέρα, αρχές του 21ου αιώνα, το Μεγάλο Ξυπνητήρι του κόσμου στην κεντρική
πλατεία της Γης ξέχασε να χτυπήσει το κουίκλι – κουίκλι – κουίκλι.
Έτσι, κανείς δεν ξύπνησε να πάει στη δουλειά του. Τα εργοστάσια, οι εταιρείες, τα γραφεία,
όλα έμειναν άδεια. Οι σταθμοί χωρίς τρένα, με τα ρολόγια τους σταματημένα, τα μαγαζιά χωρίς
πελάτες - μα λείπανε και τα ίδια τα αφεντικά τους.
Όλοι κάτω από τα σκεπάσματα, ξεχασμένοι σε ένα γλυκό ζζζζζ… απολάμβαναν για πρώτη ίσως
φορά μια ξένοιαστη Δευτέρα.
Μόνο ο γερο – Γουότς, ο ωρολογοποιός, ξύπνησε και πήγε στο μαγαζάκι του εκείνη τη Δευτέρα. Ο
γερο-Γουοτς δεν είχε την ανάγκη το Ξυπνητήρι του Κόσμου. Ξύπναγε πάντα μόνος του μετά από
βαθύ ύπνο κα πότιζε τους βασιλικούς στον κήπο του. Ύστερα περπάταγε ως το τέλος του δρόμου,
όπου βρισκόταν το μαγαζάκι του, ένα ωρολογοποιείο, γεμάτο από ρολόγια-αντίκες μεγάλης
αξίας. Εκεί τον υποδεχόταν ο Φλουάρ, ο σκυλάκος, που, όπως και το αφεντικό του αγαπούσε τα
ρολόγια-αντίκες. […]
Ο γερο-Γουότς ήταν ευτυχισμένος με τη ήρεμη ζωή που είχε διαλέξει να ζει, με τα ρολόγια, το
Φλουάρ και τους βασιλικούς της αυλής του, όμως εκείνη η Δευτέρα ήταν διαφορετική. Μια
δυσάρεστη έκπληξη τον περίμενε. Κάτι παράξενο συνέβαινε. Τίποτα δε λειτουργούσε στο μαγαζί
του. Τι ήταν αυτό που έκανε όλα τα ρολόγια να σταματήσουν στις δώδεκα παρά πέντε, λίγο πριν
τα μεσάνυχτα; Ποια αόρατη δύναμη υπερνίκησε την τελειότητα, τη γνώση και την ακρίβεια, που
είχε δώσει ο γέρο-Γουότς στα πιο ακριβά ρολόγια του κόσμου; […]
Ψύχραιμος και μεθοδικός όπως ήταν πάντα, ο γερο-Γουότς χαμογέλασε.
- Όλα έχουν μια αιτία…, είπε και, καλημερίζοντας ένα ήρεμο συννεφάκι που μόλις πέρναγε από
το τζάμι της σκεπής, πρόσθεσε: και μια λύση!
Δ. Κάσσαρης, Καλημέρα, γερο Γουότς, εκδ. Πατάκης
Ξεκλειδώνουμε το κείμενο
1. Τι συνέβη εκείνη τη Δευτέρα σε ολόκληρη τη Γη;
2. Ποιος είναι ο γερο-Γουότς; Γιατί δεν κοιμόταν κι εκείνος, όπως όλοι οι άλλοι;
3. Τι του άρεσε να κάνει;
4. Ποια ήταν η δυσάρεστη έκπληξη που τον περίμενε στο μαγαζί του;
5. Πώς καταλαβαίνουμε ότι ο γερο-Γουότς ήταν ψύχραιμος και μεθοδικός;
αντίκα: πολύ παλιό αντικείμενο, κυρίως κόσμημα, έπιπλο, εργαλείο ή σκεύος, που έχει πια
μεγάλη αξία