Page 31 - Η ΓΛΩΣΣΑ ΜΑΣ 6

31
Όλοι διαφορετικοί, όλοι ίσοι!
Έχεις ποτέ σκεφτεί πώς θα ήταν η ζωή σου, αν δεν μπορούσες να δεις ή να ακούσεις, αν
κυκλοφορούσες με αναπηρικό καροτσάκι ή αν είχες μεγάλη δυσκολία να μάθεις ανάγνωση ή
γραφή; Για πολλούς από μας είναι δύσκολο να μπούμε στη θέση του άλλου, να καταλάβουμε
τις εμπειρίες και τα συναισθήματα του. Και είναι ακόμη πιο δύσκολο όταν προσπαθούμε να
καταλάβουμε τα παιδιά με ειδικές ανάγκες. Ποια είναι όμως αυτά τα παιδιά;
Σήμερα όλοι γνωρίζουμε πως η εικόνα του τέλειου, φυσιολογικού παιδιού είναι ένας μύθος.
Κάθε παιδί έχει δυνατότητες και αδυναμίες, ικανότητες και δυσκολίες. Κάθε παιδί μοιάζει με
όλα τα άλλα και, συγχρόνως, διαφέρει από αυτά. Τα παιδιά με ειδικές ανάγκες χρειάζονται
ειδική βοήθεια, για να παρακολουθήσουν το πρόγραμμα του συνηθισμένου σχολείου. Η ειδική
αυτή βοήθεια μπορεί να περιλαμβάνει, για παράδειγμα, ειδικές μεθόδους διδασκαλίας ή ειδικά
όργανα και βιβλία. Έτσι, το παιδί που δε βλέπει, διδάσκεται ό,τι και τα άλλα παιδιά, αλλά διαβάζει
και γράφει με τη μέθοδο Μπράιγ, ενώ επιπλέον παρακολουθεί μαθήματα για την κίνηση και τον
προσανατολισμό. Το παιδί που δεν ακούει μαθαίνει τη νοηματική γλώσσα, ενώ το παιδί με
διαταραχές στην ομιλία παρακολουθεί και μαθήματα για να βελτιώσει το λόγο του. Ο μαθητής
με κινητική αναπηρία μπορεί να χρειαστεί αναπηρικό καροτσάκι, διαφορετική αρχιτεκτονική
στο χώρο (π.χ. ράμπες) και φυσικοθεραπεία. Το παιδί με νοητική υστέρηση μαθαίνει καλύτερα,
όταν το μάθημα γίνεται πιο απλό και αναλύεται σε πολλά και μικρά στάδια.
Πώς δημιουργούνται, άραγε, οι ειδικές ανάγκες; Δυστυχώς δεν είναι πάντα ξεκάθαρες οι
αιτίες που προκαλούν μια αναπηρία. Για μερικές αναπηρίες δε γνωρίζουμε τις αιτίες, για άλλες
οι αιτίες είναι πολλές και, όταν υπάρχουν και επιπλέον προβλήματα, τότε η κατάσταση είναι
δύσκολη. Ορισμένες από τις γνωστές αιτίες είναι: τραυματισμοί στον εγκέφαλο ή στη σπονδυλική
στήλη, κακές συνθήκες ανάπτυξης του εμβρύου, χρήση αλκοόλ ή ναρκωτικών στη διάρκεια της
εγκυμοσύνης. Μερικές φορές οι αναπηρίες οφείλονται σε
σοβαρά αυτοκινητιστικά ατυχήματα. Οι περισσότερες από
τις αναπηρίες μπορεί να εμφανιστούν σε οποιοδήποτε
άνθρωπο, ανεξάρτητα από την ηλικία, το φύλο, το γένος ή την
κοινωνικοοικονομική του κατάσταση. Το 10-15% τουλάχιστον
στον του πληθυσμού μιας χώρας είναι άτομα με ειδικές
ανάγκες.
Όσοι από εσάς δε γνωρίζετε κάποιο άτομο με ειδικές
ανάγκες, δεν ξέρετε ίσως ότι έχουν πολλές δυνατότητες και
χαρίσματα. Μπορεί, επίσης, να νιώθετε άσχημα όταν βλέπετε
ένα άτομο που διαφέρει από το συνηθισμένο άνθρωπο
στην εμφάνιση ή στη συμπεριφορά. Συχνά νιώθουμε φόβο,
αμηχανία και οίκτο απέναντι τους. Για να ξεπεράσουμε
όμως τέτοια συναισθήματα, χρειάζεται αλληλοκατανόηση
και αλληλοαποδοχή, έτσι ώστε και αυτοί με τη σειρά τους
να μη νιώθουν ντροπή, αμηχανία και ανασφάλεια.
Η. Μυλωνάκου-Κεκέ, Ε. Μανούσου, Βλέπω το σημερινό κόσμο, ΥΠΕΠΘ,
ΟΕΔΒ, ΑΘΗΝΑ