Page 82 - Η ΓΛΩΣΣΑ ΜΑΣ 8

82
Κείμενο 1
Το μαύρο κύμα
Το κείμενο είναι απόσπασμα του μυθιστορήματος Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ’ ένα γλάρο να
πετάει, του Χιλιανού συγγραφέα Λούις Σεπούλβεδα. Μεταξύ άλλων εξετάζει και το μεγάλο πρόβλημα της
ρύπανσης των θαλασσών. Στο δικό μας απόσπασμα παρακολουθούμε τον τρόπο με τον οποίο μολύνεται
θανάσιμα η Κενγκά, η μάνα-γλάρος.
Η Κενγκά άνοιξε τις φτερούγες για να πετάξει, αλλά το κύμα ήταν πιο γρήγορο και την
πήρε από κάτω. Όταν ξαναβγήκε στην επιφάνεια, το φως της μέρας είχε χαθεί, κι όταν
κούνησε δυνατά το κεφάλι, κατάλαβε πως η κατάρα των θαλασσών την είχε τυφλώσει.
Η Κενγκά με τ’ ασημιά φτερά βούτηξε πολλές φορές το κεφάλι της στο νερό, ώσπου
κάποιες ακτίνες φως έφτασαν στις κόρες των ματιών της που ’χαν σκεπαστεί με
πετρέλαιο. Η παχύρρευστη κηλίδα, η μαύρη μάστιγα, της είχε κολλήσει τα φτερά στο
σώμα, κι η Κενγκά έπιασε να κουνάει τα πόδια, με την ελπίδα να κολυμπήσει γρήγορα
και να φύγει μακριά απ’ το μαύρο κύμα.
Μεόλους τουςμυς της πιασμένουςαπό τηνπροσπάθεια, κατάφερε κάποτε ναφτάσει στο
τέλος της πετρελαιοκηλίδας και να ’ρθει σ’ επαφή με το καθαρό νερό. Όταν, βουτώντας
το κεφάλι στο νερό κι ανοιγοκλείνοντας συνέχεια τα μάτια, κατάφερε να τα καθαρίσει,
σήκωσε το κεφάλι και κοίταξε τον ουρανό· δεν είδε παρά κάτι σύννεφα ανάμεσα στη
θάλασσα και στην απεραντοσύνη του ουράνιου θόλου. Ήδη οι συντρόφισσές της απ’ το
σμήνος του Φάρου της Κόκκινης Άμμου πρέπει να ’χαν πετάξει μακριά - πολύ μακριά.
Έτσι ήταν ο νόμος. Είχε δει κι η ίδια άλλους γλάρους να μολύνονται από το θανάσιμο
μαύρο κύμα, κι όσο δυνατή κι αν ήταν η λαχτάρα της να κατέβει για να βοηθήσει, είχε
αναγκαστεί ν’ απομακρυνθεί, υπακούοντας στο νόμο που απαγορεύει την παρουσία
στο θάνατο των συντρόφων.
Με τα φτερά τους ακίνητα, κολλημένα στο σώμα τους, οι γλάροι αποτελούσαν εύκολη
λεία για τα μεγάλα ψάρια, ή πέθαιναν αργά, από ασφυξία, καθώς το πετρέλαιο έφραζε
όλους τους τους πόρους.
Αυτό το τέλος την περίμενε, κι η Κενγκά ευχήθηκε να την κατάπιναν αμέσως τα σαγόνια
κάποιου κήτους.
Η μαύρη κηλίδα. Η μαύρη μάστιγα. Περιμένοντας το τέλος της, η Κενγκά έπιασε να
καταριέται τους ανθρώπους.
«Όχι όμως όλους… Να μην είμαι και άδικη», έκρωξε αδύναμα.
Πολλέςφορές, απόψηλά, είδε πώς κάτι μεγάλαπετρελαιοφόρα επωφελούνταν τις μέρες
που ’χε στεριανή ομίχλη για να βγουν στη θάλασσα και να πλύνουν τις δεξαμενές τους.
Σκόρπιζαν στη θάλασσα χιλιάδες λίτρα από μια ουσία παχύρρευστη και μολυσματική,
που επέπλεε στο κύμα. Είδε όμως κι άλλες φορές που κάτι μικρά πλεούμενα πλεύριζαν
τα πετρελαιοφόρα κι απαιτούσαν απ’ αυτά ν’ αδειάσουν τις δεξαμενές τους. Δυστυχώς,
όμως, αυτά τα πλεούμενα, όπου κυμάτιζε η σημαία με τα χρώματα της ίριδος1, δεν
έφταναν πάντα εγκαίρως για να αποτρέψουν τη δηλητηρίαση των θαλασσών.
1 Αναφορά στο πλοίο της οικολογικής οργάνωσης Greenpeace “Rainbow warrior”, που έχει σαν έμβλημά του
τα χρώματα της ίριδας, δηλαδή του ουράνιου τόξου.