Page 45 - Η ΓΛΩΣΣΑ ΜΑΣ 7

45
αυτί του, για να μη με ακούσουν οι άλλοι.
- Τι ήθελες να πεις, τον ρώτησα θυμωμένη, ότι δε θα τα καταφέρουμε ποτέ να φύγουμε
από δω; Δε θα γυρίσουμε ποτέ στο σπίτι μας;
- Εσύ ποια είσαι; Με ρώτησε.
- Με λένε Φατίμα.
Έμεινε σιωπηλός για λίγο.
- Κρατάς μυστικό, Φατίμα; Μου ψιθύρισε μετά.
- Φυσικά! Για ποια με πέρασες;
- Τότε σε σένα μπορώ να το πω, είπε ακόμη πιο χαμηλόφωνα. Θα φύγουμε από εδώ, να
είσαι σίγουρη.
- Είπες ότι είναι αδύνατον να πληρώσουμε το χρέος, του θύμισα.
- Έτσι είναι, αλλά εμείς δε θα φύγουμε με αυτό τον τρόπο.
- Και τότε πώς θα φύγουμε; Σαν να είχε δίκιο το αφεντικό που σε φώναξε κύριο Πολύξερο.
- Θα το σκάσουμε! Να πώς θα φύγουμε.
- Είσαι τρελός!
- Δεν είμαι τρελός. Θα το σκάσουμε και εσύ θα έρθεις μαζί μου.
Δεν τον γνώριζα. Θα μπορούσε να είναι ένας ανόητος πολυλογάς ή ακόμη και τρελός. Κι
όμως τον πίστεψα. Γύρισα στην ψάθα μου και για όλη την υπόλοιπη νύχτα στριφογύριζα
ανήσυχη. Είχα αυτά τα λόγια στο κεφάλι μου και δεν μπορούσα να τα διώξω. Ήταν πιο
επίμονα ακόμη και από μια αλογόμυγα.
«Θα το σκάσουμε!»
……………………………………………………………………………………………………………………………………........
Φραντζέσκο Ντ’ Αντάμο, Ικμπάλ, Ένα παιδί ενάντια στην παιδική εργασία,
(μετάφραση Βασιλική Νίκα), εκδ. Πατάκη
Ξεκλειδώνουμε το κείμενο
1. Στο κείμενο που διαβάσατε πέντε παιδιά, ο Ικμπάλ, η Φατίμα, ο Αλί, ο Καρίμ και ο
Σαλμάν ζουν και εργάζονται σε ένα ταπητουργείο στη Λαχώρη του Πακιστάν.
• Για ποιον λόγο δεν είναι μαζί με τις οικογένειές τους;
• Γιατί εργάζονται;
• Τι δουλειά κάνουν στο ταπητουργείο;
• Ποιες πληροφορίες δίνει το κείμενο για τις συνθήκες κάτω από τις οποίες ζουν και
εργάζονται τα παιδιά στο ταπητουργείο;
• Διηγηθείτε στην τάξη την ιστορία του Ικμπάλ σε πρώτο πρόσωπο. Ποια γεγονότα της
ιστορίας αυτής σας προκαλούν θυμό, συμπόνια, λύπη, θαυμασμό;
• Στο τέλος του κειμένου, η Φατίμα σκέφτεται τα λόγια του Ικμπάλ: «Θα το
σκάσουμε!». Ως αναγνώστες/τριες, ποια θα θέλατε να είναι η συνέχεια και το τέλος του
μυθιστορήματος;