Page 122 - Η ΓΛΩΣΣΑ ΜΑΣ 6

122
και τα λίγα μουλάρια μας κι εκείνα ανήμπορα μέσα στο χιόνι και στη γλιστράδα της λασπουριάς.
Τέλος, κάποια φορά, φανήκανε μακριά οι καπνοί που ανέβαιναν μεριές-μεριές, κι οι πρώτες
στον ορίζοντα κόκκινες, λαμπερές φωτοβολίδες.
Από το «Άξιον Εστί» του Οδυσσέα Ελύτη, εκδ. Ίκαρος.
σκόλη (η) = ημέρα αργίας.
αχολόι (το) = ο αντίλαλος, ο απόηχος.
ήταν βολετό (αν) = αν ήταν δυνατό.
ζα (τα) = τα ζώα.
ξινάρι (το) = είδος γεωργικού εργαλείου, η αξίνα.
λαβωμένος (ο) = ο τραυματισμένος.
χνώτα (τα) = η αναπνοή.
Ξεκλειδώνουμε το κείμενο
1. Γιατί στα μέρη που πολεμούσαν οι Έλληνες στρατιώτες δεν έχει καθημερινές και σκόλες;
2. Περιγράψτε την πορεία των στρατιωτών μέσα στη νύχτα. Ποια περιστατικά μάς μεταφέρει ο
συγγραφέας;
3. Ποια είναι τα σιδερικά που κουβαλούσαν οι στρατιώτες;
4. Τι πρόσεχαν πιο πολύ οι στρατιώτες; Γιατί;
5. Ποιες διαφορές βρίσκουμε στο κείμενο ανάμεσα στους Έλληνες και στους Ιταλούς στρατιώτες
που έπιαναν αιχμαλώτους;
Δραστηριότητες
1. Στη εικόνα της προηγούμενης σελίδας βλέπετε τις ηρωικές Ηπειρώτισσες που κουβαλούν
τρόφιμα, ρούχα και πολεμοφόδια για τον ελληνικό στρατό. Μπορείτε να περιγράψετε ένα
στιγμιότυπο από την εικόνα που σας κάνει εντύπωση; Συζητήστε στην τάξη γι’ αυτό.
2. Στο στρατιωτικό νεκροταφείο, στο χωριό Βουλιαράτες της Άνω Δρόπολης, αναπαύονται 58
στρατιώτες και 1 αξιωματικός από το πόλεμο του 1940. Επίσης, στα οστεοφυλάκια αυτού
του νεκροταφείου έχουν μεταφερθεί τα οστά 8 πολεμιστών που έπεσαν στο ύψωμα Αγίου
Αθανασίου, καθώς και άλλων (πάνω από 200) που βρέθηκαν σε διάφορα γειτονικά μέρη.
α. Έχετε επισκεφτεί τον παρακάτω χώρο; Περιγράψτε τις εντυπώσεις σας. Αν όχι, δείτε τις
παρακάτω φωτογραφίες και συζητήστε για το τοπίο που βλέπετε.
β. «Ένας κάτοικος της περιοχής, ο Δημήτρης Μπάκος, επί 32 ολόκληρα χρόνια, όσο ζούσε,
συντηρούσε το νεκροταφείο, στερέωνε τους σταυρούς και τους αντικαθιστούσε όταν
καταστρέφονταν. Περίμενε την ημέρα, πουθαμπορούσε ναπαραδώσει κανονικάστους συγγενείς
και να δείξει τον τάφο του δικού τους ανθρώπου. Όμως η ημέρα αυτή άργησε.
Ένας άλλος κάτοικος, ο φωτισμένος δάσκαλος και Διευθυντής του Δημοτικού σχολείου του
χωριού Γεώργιος Καλυβόπουλος, ζήτησε και έλαβε από τις στρατιωτικές αρχές πριν φύγουν
από το χωριό, καταλόγους των απωλειών της μάχης του υψώματος Αγίου Αθανασίου και του Σ1
Πεδινού χειρουργείου. Τους ήθελε για το ηρώο που επιθυμούσε να στηθεί στο χωριό του, τον
τόπο τιμής των Ελλήνων πεσόντων μαχητών του 1940-41.