Page 79 - Η ΓΛΩΣΣΑ ΜΑΣ 3

79
Τα ψηλά τακούνια
Μια άλλη φορά, προσπαθώντας ο πατέρας μου να με ξυπνήσει το πρωί - ήμουν δεν
ήμουν 7 χρονών- μου φώναζε από την κάτω τζαμαρία του σπιτιού μας και μου χτύπαγε το
πάτωμα.
Μετά από πολλές προσπάθειες αποφάσισα να σηκωθώ. Μπροστά στην ντουλάπα της
μητέρας μου βρίσκω τα παπούτσια της. Ήταν καστόρινα πέδιλα, χρώμα καφέ, με πολύ
ψηλά τακούνια! Τα φόρεσα! Το πόδι μου έφτασε ως τη μέση της πατούσας. Έσπρωξα τα
πόδια και έβγαλα τα δάχτυλά μου έξω έξω και άρχισα να τα καμαρώνω!
Γύριζα μπροστά στον καθρέφτη και κοίταζα και το πίσω μέρος. Σκεφτόμουν ότι δεν
ήταν και τόσο ωραίο γιατί περίσσευε
πολύ παπούτσι, ενώ το μπροστινό
μέρος, που φαίνονταν τα δάχτυλά
μου, ήταν όμορφο! Καθώς έκανα όλες
αυτές τις σκέψεις και καμάρωνα πόσο
ψηλή με έκαναν αυτά τα τακούνια,
ανοίγει η πόρτα και μπαίνει ο πατέρας
μου. Το τι ένιωσα δεν περιγράφεται!
Κατακοκκίνισα, Θα ήθελα να είχα
γκρεμιστεί πριν ανοίξει η πόρτα, τον
κοίταξα αμήχανη και ντροπιασμένη
και αυτά τα δευτερόλεπτα θυμάμαι
μου φάνηκαν ώρες ατέλειωτες... Με
αρπάζει στην αγκαλιά του και μαζί
ξεκαρδιστήκαμε στα γέλια...
Χριστίνα Κουβαρά
Ξεκλειδώνουμε το κείμενο:
• Ποιο παιχνίδι παίζει το κορίτσι της
ιστορίας;
• Τι νιώθει το κορίτσι, όταν τη
βλέπει ο πατέρας της να φοράει
τα παπούτσια της μητέρας της; Τι
νιώθει στην αρχή; Τι νιώθει στη
συνέχεια;
• Τι έκανε ο πατέρας; Συμφωνείτε
με αυτό που έκανε;
• Τι κάνουν τα παιδιά, όταν
παριστάνουν τους μεγάλους;
• Τι θα ήθελες να κάνεις από αυτά
που κάνουν οι μεγάλοι;