Page 78 - Η ΓΛΩΣΣΑ ΜΑΣ 3

78
Όταν οι μεγάλοι ξαναγίνονται παιδιά
Την Κυριακή το απόγευμα ήμασταν όλοι έξω στη μικρή μας αυλή. Εκεί που παίζαμε με την
αδερφή μου, μπήκε ο θείος ο Κωστής, που είναι και νουνός μου.
- Παιδιά, μας λέει, κοιτάξτε τι σας έφερα! Και με δύναμη δίνει μια στη μπάλα που
κρατούσε, πάνω στις πλάκες της αυλής. Μια αληθινή μπάλα, σαν τις μπάλες που παίζουν
στα γήπεδα, με τις ραφές της και με τα όλα της! Έτρεξα και την άρπαξα, και μαζί με την
μπάλα βρεθήκαμε στην αγκαλιά του θείου Κωστή.
- Παίζουμε, Φανή; είπα της αδερφής μου, κι αμέσως πιάσαμε τις άκρες της αυλής.
Ο πατέρας κοίταζε την μπάλα και δεν τη χόρταινε.
- Ε, και να είχαμε, Κωστή, τέτοιο ωραίο πράμα τότε που ήμασταν παιδιά! Θυμάσαι το
πάνινο μπαλάκι που κλοτσούσαμε; Και πάλι πόσα γκολ σου έβαζα!
- Ε, όχι και πιο πολλά από μένα, διαμαρτυρήθηκε ο θείος Κωστής.
- Έλα και τώρα να δεις, άμα θέλεις.
Έτσι πήραν κι σι δυο τους μέρος στο παιχνίδι. Στην αρχή έκαναν τους τερματοφύλακες,
και κλοτσούσαμε η Φανή κι εγώ. Αλλά δεν έμειναν ικανοποιημένοι και γρήγορα αλλάξαμε
θέσεις.
Σε λίγο όμως ιδροκοπούσαν κι οι δυο και κοντανάσαιναν.
- Ε, σταματήστε πια! φώναξε η μητέρα. Δημήτρη, έχεις και τη μέση σου...
Σε μια στιγμή ο πατέρας έδωσε μια πλάγια κλοτσιά κι η μπάλα έπεσε πάνω στο τζάμι.
Όλοι μας νιώσαμε άσχημα, κι ιδιαίτερα ο πατέρας έμοιαζε με μικρό παιδί που το έχουν
μαλώσει.
A. Βελαλίδης
Ξεκλειδώνουμε το κείμενο:
• Πες με λίγα λόγια την ιστορία.
• Τι σημαίνει η φράση: «Βρεθήκαμε στην αγκαλιά του θείου Κωστή».
• Τι έπαθαν οι μεγάλοι, παίζοντας με την μπάλα; Γιατί;
• Πώς τελειώνει η ιστορία;
• Πώς συμπεριφέρονται οι μεγάλοι, όταν παίζουν παιχνίδια των παιδιών;
Δραστηριότητες
1. Γράψε μια δική σου επικεφαλίδα για το κείμενο.