Page 71 - Η ΓΛΩΣΣΑ ΜΑΣ 3

71
Το μαγαζί των παιχνιδιών
Ήξερα κάποιο μαγαζί
Που το τριγύριζαν παιδιά.
Είχε στα ράφια του τα πιο όμορφα παιχνίδια.
Ζώα, πουλιά, κούκλες πολλές,
κούκλες απ’ όλες τις φυλές,
με χρυσοκέντητα, παράξενα στολίδια.
Είχε παιχνίδια που δεν τα ’χα δει ποτέ μου.
Τρένα, αυτοκίνητα, αεροπλάνα, φεριμπότ,
μα και πιστόλια -τα παιχνίδια του πολέμου-
και διαστημόπλοια και πυραύλους και ρομπότ.
Έτσι βαλμένα χωριστά
μες στα κουτιά τους τα κλειστά,
τι μοναξιά που νιώθαν, Θε μου, τα παιχνίδια!
Ώσπου μια μέρα ένα παιδί
σχίζει τα χάρτινα κελιά,
πετάει και τ’ άθλια τα πιστόλια στα σκουπίδια.
Κι αρχίζουν ξέφρενο χορό, χέρι με χέρι,
αρνιά και λύκοι και λιοντάρια και πουλιά,
πάνω στον ώμο του παιδιού ένα περιστέρι
κι η μαύρη κούκλα με την άσπρη αγκαλιά.
Στο μαγαζί των παιχνιδιών
έλαμψε ο ήλιος της χαράς
κι έγινε ξάφνου ο ουρανός όλος δικός μου!
Κι η πλάση γέμισε πουλιά
κι η πλάση γέμισε παιδιά,
χίλια παιδιά, μύρια παιδιά, ομορφιά του κόσμου!
Ντίνα Χατζηνικολάου