Page 24 - Η ΓΛΩΣΣΑ ΜΑΣ 3

24
Στον πίνακα (συνέχεια)
Τη μια φορά χάνω τη γόμα μου και πέφτω στα τέσσερα για να τη βρω.
Άλλη φορά με πιάνει το στομάχι μου και διπλώνομαι στα δυο.
Την άλλη φορά πονάει πολύ το κεφάλι μου. Με βαραίνει τόσο, που δεν μπορώ να το
σηκώσω από το θρανίο.
Χθες κρύφτηκα μια χαρά πίσω από τη φίλη μου την Αλεξάνδρα.
Σήμερα όμως για κακή μου τύχη διάλεξα την Αύρα, που είναι λεπτή και κοντή, και όταν
η κυρία Ιωάννα ρώτησε…
- Ποιος θέλει…
Με κοίταξε στα μάτια. Ήξερα ότι είχε έρθει η ώρα μου και, πριν προλάβει η κυρία να πει
το όνομά μου, άρχισα να φωνάζω.
- Όχι, όχι! Δε θέλω να σηκωθώ στον πίνακα!
- Πέτρο, τι έπαθες; Πονάς κάπου;
- Ναι, κυρία.
- Πού;
- Δε θυμάμαι…
- Ααα! Κρίμα! γιατί ήθελα να πας στην αυλή να βοηθήσεις στο φύτεμα των λουλουδιών.
Ο κύριος Άγγελος μου ζήτησε έναν εθελοντή.
- Κυρία, νιώθω πολύ καλύτερα!
- Ας πάει η Αύρα, καλύτερα, για να μην κρυώσεις και ξαναπονέσεις! Εσύ έλα στον πίνακα.
Μαρία Παπαγιάννη
Ξεκλειδώνουμε το κείμενο:
• Ποιο είναι το όνομα του παιδιού της ιστορίας;
• Με ποιους τρόπους αποφεύγει να σηκωθεί στον πίνακα;
• Διηγήσου τι συνέβη μία ημέρα.
• Βγήκε σε καλό του παιδιού, όταν προσπάθησε να μην σηκωθεί στον πίνακα;
Το καζάνι ή Τα παιδιά κατάπιαν τη φωνή τους
Το είδαν και δεν πίστευαν στα μάτια τους. Τη Δευτέρα το πρωί, αντί για το λαμπερό
κεφάτο κεφάλι της κυρίας Βάσως, ξεπροβάλλει από την πόρτα της τάξης ένα μαυριδερό
μεγάλο καζάνι. Μπροστά σε ένα καζάνι με κόκκινα γυαλιά που τα κοίταζε με παράπονο,
τα παιδιά έχασαν τη φωνή τους. Για μια δυο στιγμές έμειναν ακίνητα, παγωμένα από τον