Page 118 - Η ΓΛΩΣΣΑ ΜΑΣ 2

118
Ένα ψάρι στο κακάο
Επιτέλους πηγαίνω στην πρώτη τάξη. Το σχολείο μου αρέσει πολύ, αλλά έχω ένα μεγάλο
πρόβλημα ...το πρωινό ξύπνημα! Το πρωί πάντα νυστάζω. Και πάντα κάτι συμβαίνει και
αργώ. Όπως σήμερα.
Δε θα το πιστέψετε, αλλά στο κακάο μου κολυμπάει ένα ψάρι. Είναι ασημένιο με
μαύρες και κίτρινες βούλες. Που και που πηδάει προς τα πάνω, και μάλιστα τόσο ψηλά,
που φοβάμαι μην πέσει έξω από το φλιτζάνι.
Όχι, δεν ονειρεύομαι, κουτουλάω λιγάκι, αλλά είμαι ξύπνιος. Το ψάρι κουνάει την ουρά
του, βουτάει το μουσούδι του, πίνει κακάο και το ξεφυσάει σαν σιντριβάνι!
Χτυπάω παλαμάκια.
- Καλημέρα, Μάρκο! μου ψιθυρίζει.
-Γεια σου! το χαιρετάω κι εγώ και χώνω το δάχτυλο στο φλιτζάνι.
Ωχ, έχυσα το κακάο. Τώρα έχω ν’ ακούσω απ’ τη μαμά...
-Μη δίνεις σημασία, μουρμουρίζει το ψάρι συνωμοτικά. Όλοι έχουν κάποιον να γκρινιάζει
το πρωί.
Έπειτα το ψάρι τεντώνει το κεφάλι, σουφρώνει το στόμα του και σφυρίζει. Πάντα ήθελα
να μάθω να σφυρίζω. Μήπως πρέπει να στρογγυλέψω το στόμα μου σαν του ψαριού;
Φου ...φου ...φου...
Ωχ, το τελευταίο «φου» έβγαλε ήχο. Φουουου-φουουουουου!
Ε, όχι! Τα κατάφερα για πρώτη φορά. ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΑ! Φουουουου!
-Μαμάααα, άκου: Φουουου! Μπορώ και σφυρίζω!
-Μπράβο, Μάρκο! Το κακάο σου το ήπιες;
«Μα δε γίνεται, στο φλιτζάνι μου κολυμπάει το ψάρι!» σκέφτομαι, αλλά το ψάρι έχει
εξαφανιστεί. Σηκώνω το φλιτζάνι, κοιτάζω το πιατάκι, στο τραπέζι, κάτω από το τραπέζι...
τίποτα!
Η μαμά βάζει τις φωνές. Πως πάλι θ’ αργήσουμε και πως κάθε πρωί έχουμε τα ίδια.
Ελένη Τορόση
Ξεκλειδώνουμε το κείμενο
• Ποιο είναι το όνομα του παιδιού της ιστορίας;
• Αρέσει στον Μάρκο το σχολείο;
• Ποιο πρόβλημα έχει; Έχεις κι εσύ το ίδιο πρόβλημα;
• Τι είδε ο Μάρκος μέσα στο φλιτζάνι με το κακάο; Το είδε πράγματι;