Page 127 - Η ΓΛΩΣΣΑ ΜΑΣ 2

127
Όλοι του λέγανε:
Κωστάκη,
Το βατραχίσιο σου σπιτάκι,
χτίσε το πάνω στο κεφάλι
του λιονταριού μπαρμπα-Μιχάλη.
ΟΧΙ!
Δε μ’ αρέσει η ιδέα!
Θέλω νά ’χω πιο ωραία θέα
και γι’ αυτό θα χτίσω ένα σπίτι
στης καμηλοπάρδαλης τη μύτη!
Όλοι του λέγανε:
Κωστάκη,
Το βατραχίσιο σου σπιτάκι,
χτίσ’ το καλύτερα στην πλάτη
του ιπποπόταμου Σταμάτη.
ΟΧΙ!
Δε μ’ αρέσει η ιδέα!
Θέλω νά ’χω πιο ωραία θέα
και γι’ αυτό θα χτίσω ένα σπίτι
στης καμηλοπάρδαλης τη μύτη!
Όλοι του λέγανε:
Κωστάκη,
Το βατραχίσιο σου σπιτάκι,
χτίσ’ το στο σβέρκο της Ματίνας
της πιο ψηλής ελεφαντίνας.
ΟΧΙ!
Δε μ’ αρέσει η ιδέα!
Θέλω νά ’χω πιο ωραία θέα
και γι’ αυτό θα χτίσω ένα σπίτι
στης καμηλοπάρδαλης τη μύτη!
Να βλέπω εγώ τον κόσμο όλο
που φτάνει ως το Βόρειο Πόλο!
Και με φόρα πήδηξε μια Τρίτη
στης καμηλοπάρδαλης τη μύτη!
Γειά σας κυρία Νεφερτίτη,
ήρθα να χτίσω ένα σπίτι .
Όμως γιατί καλέ κυρία,
έχετε μύτη τόσο κρύα;
Για να μην πουντιάσω εδώ πάνω
Θα την τρίψω να σας τη ζεστάνω.
Κι ύστερα θα χτίσω ένα σπίτι
στης καμηλοπάρδαλης τη μύτη!
Κωστάκη, είπε η Νεφερτίτη,
γιατί μου γαργαλάς τη μύτη;
ΣΤΑΜΑΤΑ!
Δεν αντέχω άλλο!
Και μ’ ένα φτάρνισμα μεγάλο
(αααψού)
έριξε κάτω τον Κωστάκη,
το πρασινούλι βατραχάκι.
Ο Κωστάκης μ’ αμοιχτό το στόμα
έπεσε απ’ τα σύννεφα στο χώμα...
κι έτσι δεν έχτισε το σπίτι
στης καμηλοπάρδαλης τη ΜΥΤΗ!
Στιχάκια : Μαριανίνα Κριεζή