Page 124 - Η ΓΛΩΣΣΑ ΜΑΣ 2

124
Η Παραμυθοσαλάτα
Σ’ αυτό τον κόσμο το μικρό,
τον κόσμο αυτό το μέγα,
από το άλφα έψαξα έως και το ωμέγα
μια συνταγή καλή να βρω.
Μια συνταγή όχι βέβαια για δείπνα πιπεράτα,
αλλά για μια υπερτέλεια παραμυθοσαλάτα!
Αφού τη βρήκα, χρέος μου να σας τη μεταδώσω,
κι αν δεν είναι του γούστου σας, τότε ας... το μετανιώσω!
Παίρνετε δυο παραμύθια, γνωστά κι αγαπημένα
η Σταχτοπούτα θα ’ν’ το ένα, η Λάμια, τ’ άλλο, αλήθεια!
Ρίξτε τα στην κατσαρόλα, βάλε και κάνα ξερόλα,
φαντασία πιπεράτη και όσα ψέματα γι’ αλάτι.
Σιγανή φωτιά στο τζάκι, βάλτε τη να σιγοβράζει,
στ’ ανακάτεμα όχι βιάση, βγάλτε τη, σαν καλοβράσει.
Α, τι ωραία και νόστιμη η παραμυθοσαλάτα!
Κι αν θέλετε, της βάζετε λογιώ λογιώ μπαχάρια.
Καθένας με το γούστο του κάτι να της προσθέσει,
όλο κι άλλη θα φαίνεται και πιο πολύ θ’ αρέσει...
Βάλτε όλοι κι από κάτι, μια σκηνή ή ανεκδοτάκι!
Η παραμυθοσαλάτα να τη! Ποιός και δε θα δοκιμάσει;
Βάλτε τώρα που γυρίζει. Όποιος τρώει, το πιάτο γλείφει!
Πού να ξέραμε νωρίτερα πράμα που μοσχομυρίζει!
Όσοι τρων να ‘ναι καλά, να ‘μαστε και μεις καλύτερα!
Τζιάνι Ροντάρι