Page 90 - Η ΓΛΩΣΣΑ ΜΑΣ 5

90
Εκεί, καθισμένος σε ένα θρόνο ψιλοδουλεμένο με κοράλλι και κουκούτσια βύσσινου, περίμενε
ο Ριξ Ριξ Μασκαρίξ, ο πρίγκιπας του Καρναβαλιού με τα εκατό μυστικά και τα χίλια πρόσωπα.
Κρατούσε ένα μεγάλο κρυστάλλινο χωνί γεμάτο χαρτοπόλεμο που έρεε και έρεεεε χωρίς ποτέ
να σώνεται. Ενώ μιλούσε, άλλαζε κάθε λίγο και λιγάκι πρόσωπο. Πότε ήταν γελαστός και πότε
μουτρωμένος. Πότε χαρούμενος και πότε λυπημένος.
- Καλώς την! Είπε. Τι θέλεις; Τι μπορώ να κάνω για σένα;
- Θέλω να είμαι για πάντα πριγκίπισσα. Όχι μόνο τις Απόκριες! Για πάντα!
- Γιαναείσαι γιαπάνταπριγκίπισσα,
πρέπει να μείνεις για πάντα εδώ μαζί
μου, στη χώρα του καρναβαλιού, να
παίζουμε εγώ κι εσύ με το χρυσό μου
το χωνί και τ’ άλλα μου παιχνίδια, να
σου λέω μυστικά για πυράκανθους
και γιασεμιά και ιπτάμενα χαλάκια,
και να μου κάνεις κάθε μέρα νόστιμα
γλυκάκια, που θα τα φτιάχνεις μόνη
σου με τον τρόπο που μόνο εσύ
ξέρεις.
- Θα μείνω τότε, είπε η Νίτα Νίτα
Κουπονίτα, χωρίς να διστάσει ούτε
στιγμή. Θα μείνω να παίζουμε με
το χρυσό σου το χωνί και τ’ άλλα σου παιχνίδια, να σου λέω
μυστικά και να μου κάνεις κάθε μέρα νόστιμα δωράκια που
θα τα φτιάχνεις μόνος σου με τον τρόπο που μόνο εσύ ξέρεις.
- Το σκέφτηκες καλά; Αν μείνεις, Νίτα Νίτα Κουπονίτα, δεν
θα ξαναδείς ποτέ τη μαμά σου, ούτε τη γιαγιά σου, ούτε
το αρκουδάκι σου τον Χιονούλη, ούτε τον Χρυσούλη το
ασημόψαρό σου.
Ευγένιος Τριβιζάς, Οι Χρυσές
Σερπαντίνες (απόσπασμα),
Σύγχρονο Νηπιαγωγείο, τ. 37, 2004