Page 97 - Η ΓΛΩΣΣΑ ΜΑΣ 2

97
Το σύννεφο που έβαλε τα κλάματα
Μια φορά και πολλές φορές από τότε, πάνω σε μια βουνοκορφή γεννήθηκε ένα μικρό
πουπουλένιο σύννεφο. Χέρι χέρι μια παρέα κεφάτες νεροσταγόνες χτίσανε το σπίτι τους.
«Ωραία τα περνάνε εκεί πάνω οι νεροσταγόνες», ζήλεψαν οι φίλες τους, οι άλλες
σταγόνες του νερού. Και χωρίς να χάσουν καιρό, άφησαν τη θάλασσα, τις λίμνες και τα
ποτάμια και έτρεξαν στο μικρό πουπουλένιο σύννεφο, για να μοιραστούν μαζί τους τη
χαρά. Οι σταγόνες του νερού συνέχισαν να έρχονται…
Το μικρό πουπουλένιο σύννεφο μέρα με τη μέρα γινότανε όλο και πιο βαρύ. Ώσπου μια
μέρα βάρυνε τόσο πολύ, που δεν άντεξε και ξέσπασε σε κλάματα.
Οι πιο ντροπαλές σταγόνες κρύφτηκαν στο χώμα. Οι πιο παιχνιδιάρες έπεσαν στο
ποτάμι. Και οι πιο ήσυχες στο νερό της λίμνης. Οι πιο τολμηρές βυθίστηκαν στη θάλασσα.
Ο ήλιος που αγαπάει τα ταξίδια και τα όνειρα, θέλησε να τις βοηθήσει. Ζέστανε λοιπόν
τον αέρα γύρω τους και ψιθύρισε με τρυφερή φωνή:»Νερό στον αέρα, νερό στον αέρα».
Και τότε οι σταγόνες του νερού έγιναν ελαφρές, τόσο ελαφρές, που ανάλαφρες σαν
πούπουλο χάθηκαν στον ουρανό.
Έτσι το μικρό πουπουλένιο σύννεφο ξαναγεννήθηκε.
Σοφία Μαντουβάλου
Βρες σε ποια θέματα του κειμένου αναφέρεται η εικόνα.