Page 87 - Η ΓΛΩΣΣΑ ΜΑΣ 2

87
Συμφωνία μ’ ένα δέντρο
Έχω φίλο μου πιστό
ένα δέντρο φουντωτό.
Συμφωνία του ’χω κάνει
με χαρτί και με μελάνι.
Να του δίνω εγώ νερό.
Να μου δίνει αυτό χορό.
Να παινεύω τα πουλιά του.
Να του λέω σ’ αγαπώ.
Να μου δίνει τον καρπό.
Ν’ αγκαλιάζω τον κορμό του.
Να με λέει αδελφό του.
Και να ζήσουμε μαζί
Όσο ζω κι όσο ζει.
Γιώργης Κρόκος
Ο παππούς Χρόνος
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας παππούς πιο παππούς απ’ όλους τους παππούδες
του κόσμου. Είχε ξεχωριστό όνομα, γιατί ο παππούς αυτός ήταν ξεχωριστός. Τον έλεγαν
Χρόνο.
Ο παππούς ο Χρόνος έχει κάτασπρα μαλλιά, γιατί έχει δει πολλά χιόνια να πέφτουν.
Έχει πολλές πολλές ρυτίδες στο πρόσωπο, γιατί έχει ζήσει πολλές πολλές ζωές, γεμάτες
χαρές και λύπες.
Καθόταν, λοιπόν, ένα βραδάκι ο παππούς ο Χρόνος μπροστά στο αναμμένο τζάκι και
μετρούσε τις ημέρες. Πλησίαζε η μέρα της μεγάλης οικογενειακής συγκέντρωσης. Το σπίτι
γέμιζε από τα παιδιά και τα εγγόνια του. Ξέχασα πάλι να σας πω, πως ο Παππούς ο Χρόνος
έχει τέσσερα παιδιά που τα λένε Εποχές και δώδεκα εγγόνια που τα λένε Μήνες.
Ποια είναι τα ονόματα των παιδιών του Χρόνου;