Page 84 - Η ΓΛΩΣΣΑ ΜΑΣ 2

84
Πώς γράφεται η μητέρα
Μόλις έμεναν σι δυο τους μόνοι, κάθονταν στον καναπέ δίπλα δίπλα, πατέρας και κόρη,
και τα έλεγαν ψιθυριστά:
- Ψουψουψού, ο ένας.
- Ψουψουψού, η άλλη.
Να πάρει η ευχή!
Γιόρταζε η μητέρα, κι έψαχναν να βρουν ένα δώρο, μα τι δώρο. Κάτι που να μην το είχε
σκεφτεί Κανένας άλλος πριν από αυτούς.
«Αυτό είναι μεγαλείο», έτσι έλεγε ο μπαμπάς.
- Το κακό είναι που είσαι μικρή και δεν ξέρεις να γράφεις, της είπε.
- Να μάθω, προθυμοποιήθηκε η Φιλιώ.
- Αλήθεια το λες;
- Αλήθεια…
- Φέρε λοιπόν χαρτιά ν’ αρχίσουμε. Θα σε μάθω να γράφεις τη λέξη ΜΗΤΕΡΑ
- Και θα χαρεί μ’ αυτό;
- Ουουου!
- Και θα ευχαριστηθεί πολύ;
- Ουουου!
- Αυτά του «ουουου» του μπαμπά της την ενθουσίασαν
Κι άρχισαν οι πρόβες. Πρώτα έπρεπε να μάθει να γράφει το Μι. Της έπιανε το χέρι ο
πατέρας και της το πήγαινε περίπατο πάνω στο χαρτί, ζιγκ-ζαγκ. Ούτε σκάλα να ήταν το
Μι. Πόσες φορές ανεβοκατέβηκε αυτή τη σκάλα η Φιλιώ ούτε το Θυμάται. Μα έκανε
υπομονή.
Αφού από Μι αρχίζει η λέξη μητέρα, έπρεπε οπωσδήποτε να μάθει να το γράφει.
Και να οι κόλλες, και να τα γράμματα.
Κόλλες ατελείωτες με Η με Τ, με Ρ, με Ε, με Α.
Στα κρυφά. Να μην την πάρει μυρωδιά η μάνα της. Να είναι πραγματική έκπληξη.
Στο τέλος, μια λέξη που έμοιαζε πολύ στη λέξη μητέρα ζωγραφίστηκε πάνω σ’ ένα
κομμάτι χαρτί και η Φιλιώ τη στόλισε με λουλούδια, αστεράκια και ήλιους.
Όταν ήρθε η μέρα της γιορτής της μαμάς, στήθηκαν μπροστά της και οι δύο, και η
παράσταση ... άρχισε. Γιατί δεν ήταν μόνο η κάρτα που της έδωσαν, ήταν και το θέατρο
που της έπαιξαν. Βέεεβαια!
Η μάνα άνοιξε την κάρτα και διάβασε: ΜΗΤΕΡΑ.
- Η Φιλιώ μου το έγραψε αυτό; Αν είναι δυνατόν, είπε και γούρλωσε τα μάτια της. Πριν
προλάβει να πει κάτι άλλο, ο πατέρας άρχισε να ρωτάει τη Φιλιώ:
- Για να γράψουμε τη λέξη μητέρα, από πού πήραμε το Μι, Φιλιώ μου;
- Από το Μέλι, απάντησε το πιτσιρίκι.
- Και ποιος μας έδωσε το Ήτα του;
- Ο Ηλιος!