Page 100 - Η ΓΛΩΣΣΑ ΜΑΣ 7
Basic HTML Version
100
ΦATME:
Aχ, αχ!
XATZHABATHΣ:
Γιατί δε μιλάς, κορίτσι μου;
KAPAΓKIOZHΣ:
Άσε το κορίτσι να μας κάνει παρέα, ν’ ακούσει και αυτή την ιστορία του
χωριού.
XATZHABATHΣ:
Λοιπόν;
KAPAΓKIOZHΣ:
Aυτός ο γλύπτης ο φίλος μου έκανε μια ωραία κοπέλα άγαλμα από τον
κορμό του πλάτανου.
XATZHABATHΣ:
A! Που αγόρασε από τον ξυλοκόπο.
KAPAΓKIOZHΣ:
Nαι, και το χάρισε στην κοινότητα. H ομορφιά της έκανε κάποιον να της
δώσει ομιλία.
XATZHABATHΣ:
Kαι μίλησε το ξύλινο άγαλμα;
KAPAΓKIOZHΣ:
Nαι, και έτρεξε να την πάρει γυναίκα του.
XATZHABATHΣ:
Γυναίκα του πρέπει να την πάρει ο ξυλοκόπος.
KAPAΓKIOZHΣ:
Nα, πάρε την προκαταβολή. Aνήκει στο γλύπτη.
(Tον χτυπάει).
XATZHABATHΣ:
Nα, που θα με βαρέσεις...
KAPAΓKIOZHΣ:
Nα κι άλλες, να να να να...
(O καυγάς συνεχίζεται).
ΦATME:
Σταθείτε! Eίστε βλάκες και οι δυο. Aνήκει σ’ αυτόν που της έδωσε την ομιλία.
KAPAΓKIOZHΣ:
Άιντε, φώναξε τον πατέρα της, Xατζατζάρη!
ΦATME:
Kαραγκιόζη, ή θα παντρευτώ αυτόν που θέλω άνδρα μου ή θα
ξαναβουβαθώ.
KAPAΓKIOZHΣ:
Α!... Τότε άσε με και θα τα κανονίσω εγώ με τον πατέρα σου.
(Πλησιάζει ο πασάς).
Πασά μου, μίλησε το κορίτσι!
ΠΑΣΑΣ:
Παιδί μου!
ΦΑΤΜΕ:
Μπαμπά μου!
KAPAΓKIOZHΣ:
Άκου, πασά μου. Θα της δώσω το τελευταίο χάπι. Μην παρουσιασθεί
κανένας από αυτό το δρόμο και τον δει το κορίτσι, γιατί θα πρέπει να τον κάνεις
γαμπρό σου ό,τι και να ‘ναι, και γάιδαρος με ουρά να ‘ναι.
ΠΑΣΑΣ:
Αμέσως να δώσω διαταγή.
(Φεύγει).
ΦΑΤΜΕ:
Να, γιατρέ, αυτός είναι, ο Σελίμ, ο αξιωματικός που βάζει τους σκοπούς δεξιά
αριστερά.
KAPAΓKIOZHΣ:
Κύριε, κύριε Πακολιάρο, κύριε Σελίνο.
ΣΕΛΙΜ:
Διατάχτε, γιατρέ.
KAPAΓKIOZHΣ:
Το μυστικό το ‘μαθα. Αγαπάς τη μαϊμουζέλ. Κρύψου και, μόλις
μετρήσω απ’ το ένα ως το δέκα, θα παρουσιασθείς.
ΦΑΤΜΕ:
Κάνε ό,τι σου λέει ο γιατρός.
ΣΕΛΙΜ:
Μάλιστα.
(φεύγει)
ΠΑΣΑΣ:
(επιστρέφει)
Έτοιμα όλα, γιατρέ μας.
KAPAΓKIOZHΣ:
Πάρε το χάπι. Ένα, δύο, τρία, πέντε, εννιά, δέκα.
ΣΕΛΙΜ:
(εμφανίζεται ξαφνικά)
Τι συμβαίνει, πασά μου;
KAPAΓKIOZHΣ:
Αχ, μωρέ τι μου ‘κανες! Ποιος σου είπε να έρθεις εδώ αυτή την ώρα!
