Page 102 - Η ΓΛΩΣΣΑ ΜΑΣ 6

102
Η ημέρα της εκτόξευσης
Τρία παιδιά, ο Μίμης, η Ελενίτσα κι ο Χρίστος, μαζί με το φίλο τους τον Αρίστο, προσπαθούν να
εκτοξεύσουν έναν πύραυλο δικής τους κατασκευής, τον Ίκαρο. Θα τα καταφέρουν;
Λίγες μικροεπισκευές ακόμα και ο πύραυλος είναι έτοιμος. Είναι ολόκληρος κρυμμένος μέσα
στο βαθύ πηγάδι και μόνο ο θαλαμίσκος του, η καμπίνα των αστροναυτών, βγαίνει πάνω από τα
χείλια του και φαίνεται. Τα παιδιά το είδαν αυτό και για να τον κρύψουν, έφτιασαν ολόγυρά του
με καλάμια και κλαριά ένα φράχτη, ψηλό ως δύο μέτρα. […]
Το πρωί της Κυριακής, στις 8 Ιουνίου, οΜίμης και η Ελενίτσα ξύπνησαν κεφάτοι και χαρούμενοι.
Πήδησαν γρήγορα κάτω απ’ τα κρεβάτια τους, πλύθηκαν και φόρεσαν τα κυριακάτικά τους. Ο
πατέρας τους είχε φύγει από πολύ νωρίς για μια δουλειά. Η μητέρα τους ετοίμασε το πρωινό
τους, από μια κούπα γάλα και μια φρυγανιά για τον καθένα. […]
- Για τις εφημερίδες τι έκανες;
- Α, ναι. Έχω εδώ τον αριθμό του τηλεφώνου από τρεις τέσσερις από αυτές, κυρίως
απογευματινές. Κοιτάξτε τι έχω γράψει, για να τους τηλεφωνήσω:
«Σήμερα Κυριακή 8 Ιουνίου και ώρα 10.30 π.μ. θα γίνει στα Λιόσια, στάση Γέφυρα, στη
θέση «Μύλος» εκτόξευση μονώροφου πυραύλου μεγάλου βεληνεκούς με τρεις αστροναύτες.
Παρακαλείσθε να παρευρεθείτε». […]
- Εγώ δεν καταλαβαίνω εκείνο το βεληνεκούς, λέει ο Χρίστος.
- Βεληνεκές θα πει, εξηγεί ο Αρίστος, πόσο μακριά πάει ένα βλήμα…
- Μεγάλου βεληνεκούς… μακριά, δηλαδή ψηλά, μονολογεί ο Χρίστος. […]
- Από τ’ άλλα είμαστε εντάξει;
- Τα τρόφιμα, τις μάσκες και τ’ αλεξίπτωτα τα έχω βάλει μες στην καμπίνα σας. Σας έχω εκεί και
το θερμόμετρο και τη φωτογραφική μηχανή, καθώς και τρία φιλμς. […]
- Ν’ ανεβούμε, να πάρουμε τις θέσεις μας στην καμπίνα;
- Και δεν ανεβαίνετε; […]
Οι τέσσερις φίλοι άνοιξαν το φράχτη που φύλαγε τον πύραυλο και στάθηκαν μπροστά του. […]
Πρώτος ανέβηκε ο Μίμης. Μπήκε από τη μικρή πορτούλα και στάθηκε στο κάθισμά του. Πίσω
του η Ελενίτσα. Πήρε κι αυτή τη θέση της στο πίσω κάθισμα. Ο Χρίστος στάθηκε αναποφάσιστος
απ’ έξω. […] Και με αργά βήματα, σαν να πήγαιναν να τον κρεμάσουν, έφτασε στον πύραυλο. […]
- Δέστε καλά τη μέση σας με τις ζώνες, φωνάζει απ’ έξω ο Αρίστος. Δίπλα σας τις μάσκες έτοιμες.
Εσύ, Μίμη, έχε το νου σου στις αντλίες… μόλις φύγω, να κλείσετε καλά από μέσα την πόρτα
και να με παρακολουθείτε. Μόλις σας κάνω έτσι πέρα δώθε με το χέρι, εσύ, Μίμη, να ανοίξεις
τις αντλίες με τα καύσιμα… Λοιπόν… έτοιμοι, ε; Γεια σας! … Και … καλή επιτυχία!...
Τα τρία παιδιά, καθώς απομακρύνεται, του στέλνουν με το χέρι πεταχτά φιλιά. Ο Αρίστος πάει,