Page 31 - Η ΓΛΩΣΣΑ ΜΑΣ 2

31
Ο Πόλεμος της Ωμεγαβήτας
Τα παλιά εκείνα χρόνια, προτού τα ανακαλύψουν οι άνθρωποι και τα φυλακίσουν μέσα
στα βιβλία, τις εγκυκλοπαίδειες και τα λεξικά, τα γράμματα ζούσαν ελεύθερα και ανέμελα
στη μαγευτική Χώρα των Γραμμάτων.
Η χώρα των Γραμμάτων συνόρευε από τα δυτικά με τη Χώρα των Αριθμών, που ζούσαν
το Εφτά, το Εκατό, το Τριάντα τρία και οι άλλοι αριθμοί, από τα βόρεια με τη Χώρα των
Σχημάτων, που ζούσαν τα Τρίγωνα, τα Τετράγωνα, οι Κύκλοι και όλα τα σχήματα, από τα
νότια με τη Χώρα της Μουσικής, που ζούσαν το Ντο, το Ρε, το Μι και οι άλλες νότες, και
από τα ανατολικά με τη Χώρα των Πινακίδων, που ζούσαν το ΣΤΟΠ και τα άλλα σήματα
της Τροχαίας.
Η Χώρα των Γραμμάτων Είχε δρόμους από αποσιωπητικά, στροφές από αποστρόφους
και σπίτια από παρενθέσεις. Τα γράμματα ζούσανε σε διαφορετικές γειτονιές. Εδώ τα
Ελληνικά, εκεί τα Γαλλικά, αλλού τα Κινέζικα, παραπέρα τα Νορβηγικά, τα Ετρουσκικά, τα
Ιερογλυφικά, τα Σοκολατινικά και τα υπόλοιπα γράμματα του κόσμου.
Κάθε Κυριακή, τα γράμματα φορούσαν τα καλλιγραφικά τους ρούχα και πήγαιναν
περίπατο στην κεντρική πλατεία για να ξεσκάσουν και να πάρουν λίγο καθαρό αέρα.
Την εποχή εκείνη, η δική μας η Αλφαβήτα ήταν κάπως αλλιώτικη. Δεν ήταν ακριβώς
όπως την ξέρουμε σήμερα. Ξέρετε ποιο ήταν το πρώτο γράμμα τότε; Το Ωμέγα! Μάλιστα!
Το Ωμέγα! Όσο για το Άλφα, ήταν τελευταίο. Εκείνη δηλαδή την εποχή δεν έλεγες «Άλφα,
Βήτα, Γάμα…», έλεγες «Ωμέγα, Βήτα, Γάμα…», και δεν τελείωνες «Φι, Χι, Ψι κι Ωμέγα»,
τελείωνες «Φι, Χι, Ψι και Άλφα». Ή για να σας δώσω ένα άλλο παράδειγμα, όταν ήθελες
να πεις «Άλφα Ρομέο», έλεγες «Ωμέγα Ρομέο».
Και κάτι άλλο: εκείνη την εποχή, η Ωμέγα-Βήτα, είχε είκοσι εφτά γράμματα, δηλαδή
τρία παραπάνω απ’ όσα έχει σήμερα. Τα τρία αυτά γράμματα, τα λέγανε Γάλφα, Μέλτα
και Χέψιλον.
Ευγένιος Τριβιζάς
Ξεκλειδώνουμε το κείμενο
• Ποια παράξενα συμβαίνουν στη Χώρα Των Γραμμάτων;
• Εσύ τι ξέρεις για την Αλφαβήτα που δεν ισχύουν για την Ωμεγαβήτα;
• Πώς να ήταν, άραγε, το Γάλφα, το Μέλτα και το Χέψιλον. Ζωγράφισέ τα.